- εύανδρος
- I
Μυθολογικό πρόσωπο. Βασιλιάς της Αρκαδίας, γιος του Ερμή και της Θέτιδας. Η λατρεία του, που σχετιζόταν με τον Πάνα, είχε εντοπιστεί περισσότερο στο Παλλάντιο, τον τιμούσαν όμως και στην Τεγέα, στον Φενεό και στην Κυλλήνη. Ήρθε, σύμφωνα με την παράδοση, σε προστριβές με τους Αργείους και περίπου το 1250 π.Χ., έφυγε με πολλούς Αρκάδες για την Ιταλία. Εγκαταστάθηκαν στο Λάτιο, σε λόφο που τον ονόμασε Παλλάντιο (ο περίφημος Παλατίνος λόφος της Ρώμης) όπως ήταν η ονομασία της γενέτειράς του, του πατέρα αλλά και του γιου του (Πάλλας). Εκεί φιλοξένησε τον Ηρακλή, στον οποίο αφιέρωσε το μέγα θυσιαστήριο. Στην Αινειάδα φαίνεται ότι υποδέχτηκε με υπέρτατες τιμές τον ήρωα της Τροίας Αινεία και εμπιστεύτηκε σε αυτόν τον νεαρό γιο του, τον Πάλλαντα, ο οποίος σκοτώθηκε στον πόλεμο κατά των Λατίνων.IIΌνομα ιστορικών προσώπων.1. Φιλόσοφος της Μέσης Ακαδημίας από τη Φωκίδα (τέλη 3ου αι. π.Χ.). Ήταν μαθητής του Λακύδη, τον οποίο και διαδέχτηκε μαζί με τον Τηλεκλέα, στη διεύθυνση της Ακαδημίας (215-214). Όταν πέθανε ο Τηλεκλής ανέλαβε μόνος του τη διεύθυνση έως τον θάνατό του.2. Χαλκοπλάστης (1ος αι. π.Χ.). Εργάστηκε αρχικά στην Αθήνα και έπειτα στην Αλεξάνδρεια. Θεωρείται από τους τελευταίους εκπροσώπους της αρχαίας αττικής σχολής.* * *-η, -ο (Α εὔανδρος, -ον)(για έθνη ή χώρες ή πόλεις) αυτός που έχει πολλούς ενάρετους και γενναίους άνδρες («η εύανδρη Ήπειρος»)αρχ.αυτός που φέρνει ευτυχία στους ανθρώπους («ὅπως ἂν εὔφρων ἥδε ὁμιλία χθονὸς τὸ λοιπὸν εὐάνδροισιν συμφοραῑς πρέπῃ» — για να φανεί καλόγνωμη αυτή η συντροφιά και να δίνει στη γη μας άλκιμα ανθρώπινα βλαστάρια, Αισχύλ.).[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -ανδρος (< ανήρ), πρβλ. άν-ανδρος, φίλ-ανδρος].
Dictionary of Greek. 2013.